“Een kind is als een handtas die je overal mee naartoe neemt, twee kinderen vereist een ijzeren logistiek”, lees ik in een interview met Frank Evenblij in Jan Magazine.


Wij zijn ook bezig met denken aan een tweede en dit soort ontboezemingen maken me nou niet direct heel enthousiast om weer zwanger te worden.
Maar toch: mijn moederhart klopt steeds harder bij het zien van een klein baby’tje en alle vezels in mijn lichaam schreeuwen jaaaaaaaaah nog eentje!Ook Sebas krijgt sinds een tijdje een soort hemelse blik bij het zien van zwangere vrouwen en baby’s. En Ava stelt op de kinderopvang vragen over broertjes en zusjes in mama’s buik, zo hoorde ik laatst.
Kortom: we waren eerder gewoon nog niet eraan toe, maar nu dus wel.

images-2

In tegenstelling tot de vorige keer, weet ik nu alleen donders goed wat me te wachten staat.
Ten eerste: de bevalling. De mijne was gelukkig helemaal niet mega-horror, wel megaaaaa-lang.
Maar om nou te zeggen: Ole daar kijk ik nou echt naar uit weer..Nou nee.
En dan dus de tijd daarna, de fase waarin je een soort van totaal symbiotisch bent verbonden met je kind en alles ook in teken daarvan staat. Dat is natuurlijk heel mooi, maar je eigen leven staat als moeder dan ook echt een beetje stil. Je geeft borstvoeding,  in je lichaam razen de hormonen nog zo’n 9 maanden na, je lichaam moet weer (met een beetje geluk) terugveren in zijn oude vorm en tja je moet gewoon weer helemaal jezelf opnieuw uitvinden: je vrijheid bevechten naar de bewoonde wereld-lees: voor het eerst weer eens los met je vriendinnen en een glas vermouth- en een nieuwe balans vinden.

b2a608e79d06797eca38c79c3c45d2e2

Om mij heen hebben de meeste bevriende moeders er al een tweede (of zelfs derde) bij en hun ervaringen met een tweede zijn onder te verdelen in twee groepen.
De eerste groep loopt te zuchten en te steunen en vinden het een enorme omslag, zo erg dat het lijkt alsof hun leven over is en van de tweede groep hoor ik, ‘ van 0 naar 1 is veel zwaarder dan van 1 naar 2 kinderen, die tweede doe je er gewoon bij’.

524_10151154928043301_532335312_n
Ik hoop me aan te sluiten bij die tweede groep, maar de kans lijkt dus fifty/fifty.
Aangezien het een tijdje heeft geduurd voordat ik überhaupt dacht aan het krijgen van een tweede, is Ava inmiddels een stukje ouder dan de gemiddelde broer of zus die ik om mij heen zie. Dit lijkt mij dus als voordeel hebben dat zij straks al naar de basisschool is en ik dus overdag lekker veel tijd heb om alleen met de baby door te brengen. Downside daarvan is alleen wel dat ik natuurlijk wel altijd haar om half 9 fris en fruitig bij school dien af te leveren.
have_more_kids_0eeec0e4525ab54303614a5a99b89421-today-inline-large

Naast deze praktische kant van het hebben van een tweede, vraag ik me ook af hoe het emotioneel gezien zal zijn.
Ik voel nu zoveel liefde voor Ava, dat ik me bijna niet kan voorstellen zoveel liefde te kunnen voelen voor nog een kindje, in een gelijke mate bedoel ik. Maar mijn moeder (zij heeft er drie, dus zal het wel weten) vertelt me steeds dat de hoeveelheid liefde die je kan geven alleen maar groter wordt en je van elk kind evenveel gaat houden. Hoe mooi!

52375c7c7a72e7b2d72c238ceed7d017

Een ander iets: hoe bereiden we Ava voor op de komst van een nieuwe baby?
Voor haar zal het ook een enorme verandering zijn om niet meer als enige al onze onverdeelde aandacht te krijgen.
Naast het uitvoerige opvoedkundige advies op deze website dat in grote lijnen neerkomt op:  “geef het tijd en heb aandacht en geduld”, heb ik hieronder een paar algemene tips verzameld om je kind voor te bereiden op de komst van een broertje of zusje.

550_102403818

Vertel het grote nieuws niet te snel
Omdat peuters nog geen besef van tijd hebben, is het niet handig om meteen al het grote nieuws te vertellen.
Wat een paar maanden betekent, snapt je kindje nog niet. Wachten duurt dan lang. Ook is het voor veel jonge kinderen lastig om een geheim te bewaren. Het is daarom beter om even te wachten met het vertellen dat je zwanger bent tot iedereen het mag weten. Hoe jonger je kindje is, hoe langer je kan wachten. Beter is het om een paar maanden te wachten en de komst van een baby pas aan te kondigen wanneer de zwangerschap zichtbaar wordt. Voor je kindje is het dan ook minder abstract, omdat ze je buik zelf kunnen zien. Maar wacht niet te lang, want je kindje moet ook voldoende tijd krijgen om aan het idee wennen.

Keep it simple
Peuters hoeven niet meteen het hele verhaal te horen over „the birds and the bees”. Hoewel ze natuurlijk enorm nieuwsgierig zijn naar wat er in jouw buik aan het groeien is en nieuwsgierige vragen stellen: ‘Hoe komt de baby in mama’s buik?’ en ‘Wat doet de baby in de buik?’, hoef je niet alles tot in detail te beantwoorden.
Belangrijk is om in je antwoorden aan te sluiten bij de belevingswereld van je kindje.
Vertel bijvoorbeeld dat de baby uit je buik komt als ‘ie groot genoeg is en laat zien hoe groot dat ongeveer is. Soms kun je gewoon antwoord geven met een wedervraag: ‘Wat denk jij dat de baby in mamma’s buik doet?’
Met een leuk boekje over zwangerschap kan je laten zien wat er in je buik gebeurd.
Deze kreeg ik al een tijdje geleden van mijn eigen moeder (hoezo hints geven;-)?):
Kaatje en mama’s buik van Liesbet Slegers
images-3Bereid je peuter voor op de veranderingen
Tijdens deze tweede zwangerschap ga je uiteraard toch weer los met het kopen van allerlei (onnodige) spulletjes en zal ook het huis ineens weer grondig over de kop moeten qua indeling en inrichting.
Laat je kindje ‘helpen’ door samen spulletjes klaar te zetten, kleertjes te kopen en mee te gaan naar de controle.
Zo creëer je al in de zwangerschap een band tussen je peuter en je baby’tje.
Laat verder weten dat als de baby geboren wordt, je misschien even naar het ziekenhuis moet en dat je kind dan bij opa en oma gaat logeren, bijvoorbeeld.
Een leuke tip vind ik om alvast samen een cadeautje te maken voor de baby.

nl_2433_kusje_broertje_zusje

Ik ga proberen om vooral te genieten en nog maar even niet te denken aan dit eerlijke lijstje op de blog me-to-we met 10 dingen die je bij je tweede kind standaard anders doet;-)

Liefs Amsterdam-mom

Even voorstellen: blogster Amsterdam Mom Romy
Amsterdam-mom foto fb
Romy is vijfendertig jaar en moeder van dochter Ava (drie jaar), in haar blogs voor Koter&Co deelt ze haar belevenissen en ervaringen als mom in de stad Amsterdam