Op Shownieuws (zapte er toevallig langs hoor;-)), werd het gepresenteerd als wereldnieuws: Yolanthe Cabeau van Kasbergen zou al 10 kilo zijn afgevallen terwijl ze slechts 7 weken geleden is bevallen..
Alsof het baren van een kind niet al een topprestatie op zichzelf is, ben je er pas echt als je ook binnen no time er weer uitziet alsof er niets is gebeurd…
Tenminste dat lijkt de norm te zijn volgens de “fit-moms” op instagram:
En niet te vergeten de hysterische foto’s in de magazine’s:
Iedereen kent ze wel: de jaloersmakende foto’s van een Giselle Bundchen of Heidi Klum die een paar dagen(!!) na de geboorte van hun kind trots poseren met babylief in een superstrak en slank lichaam of zelfs al de cover van de Voque sieren een paar weken post-partum…
Huh, hoe doen ze dat?
Ik geloof naast goede genen, toch wat fotoshop hier en daar en een goede belichting;-)
Wel lullig want hierdoor krijgen we het beeld voorgeschoteld dat het dus toch kan…
Het was dan ook best een coole zet van Kate Middleton dat zij overduidelijk haar post-bevallingsbuikje liet zien in een niets verhullend blauw jurkje direct na haar bevalling.
En zeer recentelijk ging blogster Julie Bhosale viral met eerlijke foto’s van haar lichaam na de zwangerschap: http://www.lindanieuws.nl/nieuws/blogger-zo-zie-je-er-echt-uit-na-een-zwangerschap/
Help: wat gebeurt er met mijn lichaam?
Als je zwanger wordt, begint je lichaam meteen te veranderen.
Een raar proces vond ik dat, want je hebt er geen vat op en ineens heb je er een paar cupmaten bij. Ook verdwijnt al vrij vroeg je taille als sneeuw voor de zon en dan was er bij mij nog geen buikje te bekennen in de eerste 20 weken…
Het meest bewust werd ik me van deze in gang gezette verandering toen ik na 2 maanden zwangerschap spontaan naar het strand ging op een warme zomerdag en ik ineens mijn bikinitopje niet meer pastte.
Ik barstte in huilen uit: hoe kon dat nou?
Mijn niet-zwangere vriendin begreep mijn verdriet niet helemaal.
Het ging mij namelijk niet zozeer om die grotere borsten (die waren best welkom;-)), maar meer om het besef dat er van alles ging veranderen (niet alleen mijn lichaam) en dat ik-de controlfreak herself-niets anders kon doen dan me hieraan over te geven.
Tijdens de zwangerschap leerde ik beetje bij beetje dat dit moeder zijn is: overgave in alle opzichten.
Best heel mooi.
Hoewel ik me voornam om gezond te blijven eten, kwam daar weinig van terecht en de laatste weken was ik s’nachts meer in de koelkast te vinden dan in bed.
Ik had in het begin vol goede voornemens een nieuw abonnement bij de sportschool genomen, maar door mijn drukke baan en de enorme vermoeidheid in het eerste kwartaal schoot dat er al snel bij in.
Een gelukje: ik fietste elke dag een half uur heen en een half uur terug naar mijn werk naar de andere kant van Amsterdam, dus ik bleef wel fit.
Ontzwangeren
Maar goed: je lichaam na de zwangerschap…
“9 maanden op, 9 maanden af” wordt er gezegd en wat mij betreft klopt dat.
Een vrouw komt tijdens de zwangerschap gemiddeld tussen de 10 en 15 kilo aan.
Een baby weegt bij z’n geboorde zo’n drieëneenhalve kilo; het vruchtwater, de placenta en de vruchtvliezen wegen ongeveer anderhalve kilo.
De rest blijft over voor jou: Je hebt ongeveer een kilo extra bloed aangemaakt, je borsten zijn ongeveer een pond zwaarder geworden en je baarmoeder is ook goed voor een kilo.
Daarnaast heb je extra vocht vastgehouden en is er een toename van je lichaamsvet.
Je zult merken dat voor het grootste gedeelte de zwangerschapskilo’s vanzelf verdwijnen.
Bij de bevalling raak je automatisch zo’n vijf kilo kwijt en ook een deel van het vocht en vet zal in de daaropvolgende weken vanzelf verdwijnen.
Dat Yolanthe 10 kilo kwijt was na de bevalling is dus niet zo gek.
Hoe snel en of de resterende kilo’s verdwijnen, verschilt per vrouw.
Pas ik weer in mijn skinny-jeans?
In totaal kwam ik zo’n 14 kilo aan en bleef ik dus netjes binnen de gestelde normen voor gewichtstoename tijdens de zwangerschap zonder dat ik er specifiek op had gelet.
Ik had zelf het geluk vrij snel alweer op gewicht te zijn.
Ik herinner me nog dat ik een paar dagen na de bevalling mijn skinny jeans- wel degene met stretch;-) -weer uit de kast pakte en opgelucht en trots was dat ik hem weer aan kon .
Maar vraag me niet hoe!
Want de meeste kilo’s waren dan wel weg, maar mijn eens best gespierde lijf had stiekem meer weg van een plumpudding.
Belachelijk eigenlijk dat ik me hier toen al mee bezig heb gehouden, had wel iets anders aan mijn hoofd zou je denken. Maar blijkbaar was ik ergens misschien toch lichtelijk beinvloedt door de media en het is ergens ook best wel logisch dat je verlangt naar je oude ik na 9 maanden in dienst te hebben gestaan van je zwangerschap.
Maar logisch is het niet om dit al zo snel te verwachten, want je lichaam dient nog steeds je baby: meestal geef je nog borstvoeding (hierdoor houd je ook vet vast: vooral op de bovenarmen schijnt) en bovendien zijn zo’n beetje alle spieren in je lichaam onder invloed van de zwangerschapshormonen verweekt en moeten die eerst weer aansterken..
Vet man, zo’n baby!
Om ergens te beginnen na een paar weken (vanaf dag 1 begon ik wel met de zogenaamde bekkenbodemspier-oefeningen), kocht ik tijdens de rommelmarkt op Koninginnedag het boek: “Vet man zo’n baby” van Regina Romeijn.
Leuk boek om te lezen, maar het “in 100 dagen je oude lichaam weer terug”-plan wat erin staat beschreven kwam niet echt van de grond bij mij.
Wel gaf het mijn de eerste aanzet om na 2 maanden (je mag officieel weer een beetje beginnen met sporten na 6 weken bij een natuurlijk bevalling en 8-10 weken bij een keizersnede) de sportschool weer eens in te gaan voor een lesje.
Mijn conditie was totaal weg en ik merkte dat ik na een half jaar pas echt zowel geestelijk als lichamelijk klaar ervoor was om hier mijn volle aandacht aan te besteden.
Toen ik na zo’n 10 maanden stopte met borstvoeding geven (ook een mijlpaal in het bestaan van het moederschap met een dubbel gevoel: fijn om weer je vrijheid terug te hebben, maar ook verdrietig om afstand toedoen van dit intieme moment met je kind), begon het ook echt zijn vruchten begon af te werpen en begon ik ook weer een beetje meer te letten op mijn voeding.
Als je borstvoeding geeft, is het namelijk onverstandig om een dieet te volgen. Bij het lijnen komen er giftige afvalstoffen in de moedermelk terecht. Bovendien eist borstvoeding behoorlijk veel energie en zou je zelfs iets meer moeten eten.
Ik denk dat ik na een jaar pas echt kon zeggen: “he nu ben ik weer mijn oude ik”.
Don’t worry, be happy
Al met al viel het me mee. Achteraf gezien pas. Dat wel.
Voor een volgende zwangerschap hoop ik me wat meer vast te kunnen houden aan mijn gezondere levensstijl die ik sinds ik moeder ben erop na houd. Al maken de cravings die je kan hebben, dit er niet makkelijker op.
Ook ga ik proberen te blijven sporten. Al zie ik mijzelf geen cross fit doen tot 9 maanden in de zwangerschap.
Maar wat ik me vooral voorneem: genieten en rustig aan doen.
Ik weet nu nog beter dat het geen zin heeft ermee bezig te zijn om terug in vorm te komen als je er geestelijk en lichamelijk nog niet klaar voor bent. Dat is ook niet nodig, dat komt wel.
Daarom een hart onder de riem voor alle vrouwen die net zijn bevallen en zich laten opjutten: take it easy, je voelt vanzelf wanneer je er aan toe ben.
En voor diegenen die nog moeten bevallen: alles komt goed!
Liefs,
Amsterdam Mom
Even voorstellen: blogster Amsterdam Mom Romy
Romy is vierendertig jaar en moeder van dochter Ava (2 jaar), in haar blogs voor Koter&Co deelt ze haar belevenissen en ervaringen als mom in de stad Amsterdam